Η δημιουργία ενός «κυβερνητικού πάρκου» στο βιομηχανικό συγκρότημα της ΠΥΡΚΑΛ στον δήμο Δάφνης-Υμηττού, με τη μεταφορά εκεί των κεντρικών κτιρίων εννιά υπουργείων από το κέντρο της Αθήνας, αποτελεί το νέο πολυδιαφημιζόμενο έργο της κυβέρνησης ΝΔ. Εντάσσεται στην ακολουθία μεγάλων «αναπλάσεων» για το λεκανοπέδιο, μαζί με αυτή του παραλιακού μετώπου του Φαλήρου, τη «Διπλή Ανάπλαση», των κτημάτων και δάσους του Τατοΐου, του «Μεγάλου Περιπάτου» και της mega επενδυτικής παρέμβασης στο Ελληνικό. Αναλύοντας προσεκτικότερα το σχέδιο, καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται για ακόμα ένα δείγμα της λογικής οδοστρωτήρα με την οποία η κυβέρνηση και οι προσφιλείς σε αυτή τοπικές αρχές αντιμετωπίζουν την πόλη. Η συγκεκριμένη «ανάπλαση» είναι πολυεπίπεδα προβληματική.
Κατ’ αρχήν, το σχέδιο κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από το πάγιο αίτημα και επιτακτική ανάγκη των κατοίκων της περιοχής, αλλά και ευρύτερα του συνόλου του πυκνοδομημένου λεκανοπεδίου, για μετατροπή του χώρου σε ανοικτή και ελεύθερη έκταση πρασίνου. Βεβαίως, οι κτιριακές ανάγκες για τις υπηρεσίες εννέα υπουργείων, που εξαγγέλλεται ότι θα μεταφερθούν εκεί, είναι οφθαλμοφανώς μεγάλης έντασης. Έρχονται μάλιστα σε αντίθεση με την κλίμακα των κτιρίων της περιοχής, αλλά και τις κυκλοφοριακές-συγκοινωνιακές δυνατότητες του τοπικού αστικού ιστού, ο οποίος θα επιβαρυνθεί υπερβολικά.
Παράλληλα, η σχεδιαζόμενη ανέγερση νέων κτιρίων για αυτού του μεγέθους χρήσεις, δεν είναι παρά ακόμα ένα από τα πολλά κρούσματα της παροιμιώδους κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος, στην οποία μας έχει συνηθίσει πια αυτή η κυβέρνηση (αντίστοιχα ενδεικτικά παραδείγματα είναι ο «Μεγάλος Περίπατος», το σχεδιαζόμενο νέο γήπεδο στον Ελαιώνα κ.α.). Μάλιστα στην προκειμένη περίπτωση, αν ισχύσει η χρηματοδότηση του ιδιώτη που θα πάρει τη δουλειά με ΣΔΙΤ, τα χρήματα θα διατεθούν από το Ταμείο Ανάκαμψης, δηλαδή δανεικά με σκληρούς όρους εν είδη μνημονίων. Αυτή η συνθήκη παίρνει διαστάσεις ακραίου σκανδάλου αν συνυπολογίσουμε τις μεγάλες χωρικές ανάγκες των κατοίκων του λεκανοπεδίου αλλά και τη δυσμενή υγειονομική, κοινωνική και οικονομική συγκυρία που βιώνουμε.
Σαφώς, το συγκεκριμένο σχέδιο σημαίνει και την άμεση επιβάρυνση των εργαζόμενων σε τμήματα της βιομηχανίας που συνεχίζουν να λειτουργούν στον χώρο, καθότι προωθεί τη βίαιη μεταφορά τους, εν μια νυκτί, πολλά χιλιόμετρα μακριά, στο Λαύριο. Την ίδια στιγμή όμως, σύμφωνα με τελευταία ανακοίνωση του Σωματείου εργαζομένων ΕΑΣ, δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός μετεγκατάστασης, κανένα κονδύλι, καμία οικοδομική δραστηριότητα στις εγκαταστάσεις του Λαυρίου και καμία εργασία υποδοχής του μηχανολογικού εξοπλισμού. Έτσι ενισχύεται το σενάριο απλά να κλείσει το εργοστάσιο και να βρεθούν οι εργαζόμενοί του στον δρόμο.
Όμως τα προβλήματα της συγκεκριμένης πρότασης δεν σταματούν εκεί. Αυτή δεν θα είναι καταστροφική μόνο για την περιοχή για την οποία προορίζεται το νέο «κυβερνητικό πάρκο», αλλά και για αυτή από την οποία θα εκδιωχθούν οι δημόσιες υπηρεσίες των υπουργείων, το κέντρο της Αθήνας. Η πρόθεση δεν είναι άλλη από τη μετατροπή των κτιρίων που θα εκκενωθούν σε εγκαταστάσεις τουριστικής χρήσης, όπως μεγάλης κλίμακας ξενοδοχεία. Πρόκειται λοιπόν για ακόμα ένα καίριο βήμα προς την απόλυτη τουριστικοποίηση του κέντρου της πρωτεύουσας, την εκδίωξη των χρήσεων που εξυπηρετούν τις ανάγκες των κατοίκων και εργαζόμενων σε αυτό και μετατροπή του σε ένα εξευγενισμένο θέρετρο-θεματικό πάρκο. Η φύση του κλάδου του τουρισμού και η αυξημένη ευαισθησία του στις διακυμάνσεις της αγοράς, καθώς και η δυσκολία της επιστροφής χρήσεων κατοικίας κάπου απ’ όπου έχουν εκδιωχθεί, καθιστούν αυτή τη λογική εν δυνάμει μακροχρόνια καταστροφική.
Πέραν όμως από αυτά τα ζητήματα, που ενσκήπτουν συχνά στις προγραμματισμένες από αυτή την κυβέρνηση «αναπλάσεις», το συγκεκριμένο σχέδιο έχει και μια βαθύτατα πολιτική διάσταση. Η μεταφορά των υπουργείων από το κέντρο της Αθήνας στον δήμο Δάφνης-Υμηττού αποτελεί μια προσπάθεια αύξησης της απόστασης μεταξύ των κρατικών κέντρων λήψης αποφάσεων και των πολιτών που αυτές αφορούν. Πρόκειται για ακόμα μια απόπειρα θωράκισης της εξουσίας απέναντι στη λαϊκή βούληση και τις αντιδράσεις της. Ακολουθείται έτσι το παράδειγμα του υπουργείου παιδείας, το οποίο μεταφέρθηκε όντας ολοένα και πιο συχνά πόλος εκδηλώσεων λαϊκής αντίθεσης στις ασκούμενες αντιδραστικές πολιτικές στον συγκεκριμένο τομέα (και του οποίου το προηγούμενο κτίριο στο κέντρο της πόλης μετατράπηκε σε ξενοδοχείο).
Αυτή η αντιδημοκρατική λογική είναι ακόμα ένα δείγμα του κυβερνητικού συντηρητισμού, αλλά και της δέσμευσης της κυρίαρχης πολιτικής σε ένα μέλλον λήψης και εφαρμογής αποφάσεων όλο και περισσότερο ενάντιων στην κοινωνική πλειοψηφία. Παράλληλα, η κυρίαρχη τάση αυξανόμενης επιτήρησης, καταστολής και αστυνομοκρατίας δίνει μια ξεκάθαρη αίσθηση για το κατά πόσο η νέα διαμόρφωση θα πάρει τον χαρακτήρα ελεύθερου ανοιχτού χώρου και όχι πάνοπλα φυλασσόμενου «κυβερνητικού πάρκου»-στρατοπέδου.
Τέλος, όπως προαναφέρθηκε, η ανάπλαση προγραμματίζεται να πραγματοποιηθεί ως Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, κάτι που αποτελεί σαφή ιδιωτικοποίηση των διαδικασιών και υπηρεσιών του δημοσίου, ακόμα και για τις πιο βασικές κρατικές λειτουργίες, όπως αυτές της κατασκευής των κεντρικών κτιρίων υπουργείων. Επίσης οι ΣΔΙΤ, όπως έχει αποδειχθεί, κοστίζουν και πολύ πιο ακριβά στο δημόσιο. Ο υπουργός ΠΕΝ οφείλει να δηλώσει το ποσό που θα καταβληθεί στον ιδιώτη από το κράτος για όλο το χρονικό διάστημα της σύμβασης. Μόνο έτσι θα υπάρξει πραγματική σύγκριση με τα ποσά που επικαλούνται ότι θα κερδηθούν. Παράλληλα, το ξαφνικό, η ταχύτητα, αλλά και η αυτοπεποίθηση με την οποία εξαγγέλλεται από το πουθενά ένα τέτοιο έργο μεγάλης κλίμακας, δημιουργούν πολλά ερωτηματικά και αμφιβολίες για την τήρηση των δημοκρατικών, τυπικών και νόμιμων διαδικασιών που απαιτούνται. Βεβαίως, η κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και οι υπόλοιπες αρχές της ίδιας παράταξης έχουν δώσει ήδη απανωτά δείγματα αδιαφορίας και καταστρατήγησης τους σε πολλές περιπτώσεις (π.χ. η ανάπλαση της Ομόνοιας, ο «Μεγάλος Περίπατος», το τσιμέντωμα της Ακρόπολης, κ.λπ.).
Απέναντι σε όλα αυτά, εμείς απαιτούμε και παλεύουμε για:
- Να μετατραπεί το συγκρότημα της ΠΥΡΚΑΛ σε πραγματικό δημόσιο, ανοιχτό, ελεύθερο πάρκο με ποιοτικό σχεδιασμό και επαρκή συντήρηση
- Αύξηση της συμμετοχής των κατοίκων στη λήψη αποφάσεων για τις γειτονιές τους. Διαδικασίες πραγματικού συμμετοχικού σχεδιασμού στην παραγωγή του χώρου
- Να μην κατασκευαστούν νέα κτίρια μεγάλης κλίμακας στον χώρο για λόγους πέραν των πραγματικών αναγκών της περιοχής (π.χ. νοσοκομείο-κέντρο υγείας). Διαφύλαξη της πολιτιστικής και βιομηχανικής κληρονομιάς
- Καμία επιδείνωση των συνθηκών εργασίας των εργαζομένων της ΠΥΡΚΑΛ. Μέριμνα για μεταφορά των τμημάτων του εργοστασίου σε κατάλληλο χώρο
- Να δοθεί τέλος στην τουριστικοποίηση του κέντρου της Αθήνας. Διατήρηση στο κέντρο της πόλης των χρήσεων που εξυπηρετούν τους κατοίκους και τους εργαζόμενους
- Όχι άλλες φαραωνικές παρεμβάσεις βιτρίνας, όχι άλλη κατασπατάληση δημόσιου χρήματος. Χωρικός σχεδιασμός και κατασκευές προς όφελος των κατοίκων και των εργαζόμενων, στους χώρους που πραγματικά ζουν και εργάζονται
- Καμία μεταφορά των βασικών σημείων λήψης αποφάσεων από το κέντρο της πόλης, επιστροφή αυτών που έχουν ήδη εκδιωχθεί. Να περάσουν στο δημόσιο όλες οι αναγκαίες εγκαταστάσεις που το εξυπηρετούν
- Να δοθεί τέρμα στην αστυνομοκρατία, στην κρατική καταστολή και στη διαρκή επιτήρηση του δημόσιου χώρου
- Να σταματήσουν οι ΣΔΙΤ για λειτουργίες του δημοσίου. Ποιοτικές και επαρκείς δημόσιες υπηρεσίες προς όφελος των κοινωνικών αναγκών.
0 Σχόλια