Τον τελευταίο καιρό, Δήμοι της Ελλάδας καλούν καλλιτέχνες με ανοιχτή πρόσκληση ενδιαφέροντος να δημιουργήσουν, εθελοντικά, έργα τέχνης στα ΚΑΦΑΟ για «μία ευχάριστη νότα στις γειτονιές μας, «για την αναβάθμιση του δημόσιου χώρου», «για ανθρώπινη πόλη», «για να δώσουν χρώμα στην πόλη», «για συνεισφορά από τους δημότες στους δημότες» και μάλιστα θα τους παρέχονται δωρεάν τα υλικά… όπως αναφέρουν στις ανακοινώσεις τους και στις συνεντεύξεις οι εκπρόσωποι των δημοτικών αρχών. Ήδη έχουν δημιουργηθεί έργα σε πολλές πόλεις όπως στη Λαμία, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στην Πετρούπολη, στον Άλιμο κ.ά. Έργα όμορφα, αξιόλογα, που όντως δίνουν χρώμα στις γειτονιές που το έχουν ανάγκη… Όμως εγείρονται κάποια εύλογα ερωτήματα :
1) Γιατί, την στιγμή που καλούνται οι καλλιτέχνες από τους δήμους να προσφέρουν δωρεάν την τέχνη τους, παραβιάζεται από την ίδια την τοπική Αυτοδιοίκηση και την πολιτεία συνολικά ο νόμος για τους δημόσιους καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς, που αφορά στη δημιουργία και τοποθέτηση έργων τέχνης στο δημόσιο χώρο, ενώ δίνονται πολλές χιλιάδες ευρώ για απευθείας αναθέσεις με αποτέλεσμα την τοποθέτηση συχνά κακόγουστων ή παράταιρων και ακατάλληλων, σε πολλές περιπτώσεις, έργων σε πλατείες και ανοιχτούς χώρους, που με πρόσχημα τις δωρεές ιδιωτών τοποθετούνται στο δημόσιο τοπίο χωρίς καμία αισθητική κρίση, ενώ αφαιρείται από τους δημιουργούς το νόμιμο δικαίωμα της ισότιμης συμμετοχής σε καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς;
2) Γιατί, ενώ καλούν καλλιτέχνες να προσφέρουν εθελοντικά τα έργα τους, παραβιάζεται επί 27 συνεχή χρόνια ο νόμος για τη διάθεση του 1% της συμβατικής δαπάνης των δημοσίων κτιρίων και του περιβάλλοντος αυτών χώρου, για τη δημιουργία έργων τέχνης με ανοιχτούς δημόσιους καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς; Σε αυτήν ακριβώς την παραβίαση δεν οφείλεται η εικόνα των γκρίζων πόλεων χωρίς την αισθητική παρέμβαση σε δημόσια κτίρια και χώρους;
3) Γιατί την ίδια ώρα που καλούνται οι καλλιτέχνες να προσφέρουν την τέχνη τους δωρεάν στα γκρίζα κουτιά, «σαν συνεισφορά από τους δημότες προς τους δημότες», οι ίδιοι αυτοί καλλιτέχνες αποκλείονται από τις δημόσιες πινακοθήκες και μουσεία και δεν μπορούν να εκθέσουν ΔΩΡΕΑΝ τα έργα τους, πληρώνουν υπέρογκο ενοίκιο (όπως αποφασίσθηκε εν μέσω της «πανδημίας» στην Αθήνα) αντί να αμειφθούν, όπως γίνεται σε πολλές χώρες της Ευρώπης;
4) Γιατί η από το νόμο υποχρέωση της Πολιτείας για ανάδειξη και προαγωγή της τέχνης πρέπει να υποκαθίσταται από τον «εθελοντισμό» και μάλιστα την εποχή που οι δημιουργοί πλήττονται πάνω από έναν χρόνο με τα υγειονομικά μέτρα που πήρε η κυβέρνηση; Να θυμίσουμε ότι αποκλείεται ακόμα κάθε δυνατότητα επιβίωσης των καλλιτεχνών, μέχρι σήμερα τα καλλιτεχνικά εργαστήρια παραμένουν κλειστά όπως και οι σχολές, ακυρώθηκαν εκθέσεις, ενώ ως τώρα απαγορεύεται κάθε καλλιτεχνική δράση, ενώ στην ουσία δεν παίρνει κανένα μέτρο στήριξης (οι καλλιτέχνες ως επαγγελματίες υπόκεινται σε υπέρογκη φορολογία από το πρώτο ευρώ, φόρο επιτηδεύματος, προκαταβολή φόρου ΕΝΦΙΑ, ΦΠΑ κ.λπ.).
Το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας σε καμία περίπτωση δεν έχει σκοπό να αφορίσει τον εθελοντισμό με την έννοια της κοινωνικής προσφοράς και αλληλεγγύης, άλλωστε έχει κάνει καλλιτεχνικές δράσεις σχετικές σε πολλές περιπτώσεις, ενώ στηρίζει ως φορέας κοινωνικές ομάδες και άτομα που έχουν ανάγκη. Πιστεύουμε ότι οι συνάδελφοί μας που συμμετέχουν στη φιλοτέχνηση των ΚΑΦΑΟ, ορμώμενοι από την φυσική καλλιτεχνική τους ανάγκη να κοινωνήσουν την τέχνη τους στον κόσμο και να περάσουν τα δικά τους μηνύματα, που δίνουν ένα κομμάτι από τον εαυτό τους, δημιουργώντας συχνά εξαιρετικής αισθητικής έργα, αξίζουν καλύτερη αντιμετώπιση από τις δημοτικές και πολιτικές αρχές.
Το ΕΕΤΕ σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ως καλλιτεχνικός φορέας να στηρίξει δράσεις των επίσημων αρχών του τόπου που εκμεταλλεύονται το έργο και την πνευματική εργασία των χειμαζόμενων από την οικονομική και υγειονομική κρίση δημιουργών, και που χρησιμοποιούν τον εθελοντισμό για να υποκαταστήσουν την υποχρέωση της Πολιτείας για τον Πολιτισμό και την Τέχνη στη κοινωνία και για την αισθητική παρέμβαση στον δημόσιο χώρο, μάλιστα την ίδια ώρα που η κυβέρνηση σε συνεργασία με ιδιώτες μεγαλοεπιχειρηματίες μοιράζει εκατομμύρια για πολιτιστικές φιέστες και εγκαίνια, με απουσία του καλλιτεχνικού δυναμικού της χώρας, την ίδια ώρα που έχουμε δημιουργία αμφιλεγόμενων έργων στον δημόσιο χώρο, σκοτεινές διαδικασίες στις μεγάλες, δημόσιες πινακοθήκες και μουσεία, και αποκλεισμό των σύγχρονων καλλιτεχνών.
Για το Δ.Σ. του ΕΕΤΕ
Η Πρόεδρος
Εύα Μελά
Η Γενική Γραμματέας
Βικτώρια Νταρίλα
 |
){kind=link}
0 Σχόλια