Πάρκο…υπουργείων στα ΕΑΣ Υμηττού(ΠΥΡΚΑΛ)! Μια πρώην εργαζόμενη γράφει και αποδομεί…

 

Το κείμενο της Άννας Μεθυμάκη που έχει εργαστεί στα ΕΑΣ, βάζει τα πράγματα στη θέση τους σχετικά με τις κυβερνητικές εξαγγελίες για την δήθεν “μετεγκατάσταση” των ΕΑΣ Υμηττού… Όσο για το …πάρκο “πνεύμονα πρασίνου” κλπ είναι λίγο δύσκολο να το πιστέψουμε με τη “μετακόμιση” 9 υπουργείων! Κάπου η κοροϊδία πρέπει να ΄χει και όρια…

Το κείμενο:

Ανακοινώθηκε με πολύ επικοινωνιακό θόρυβο το οριστικό κλείσιμο της ιστορικής ΠΥΡΚΑΛ στον Υμηττό και η υποτιθέμενη μεταφορά της στο Λαύριο. Μόνο που δεν ανακοινώθηκε καμία λεπτομέρεια για το τι θα μεταφερθεί στο Λαύριο και ποια χρηματοδότηση θα δοθεί στην εταιρεία, έναντι της αρπαγής της περιουσίας της στον Υμηττό, ώστε να μπορέσει να εκσυγχρονιστεί, να καταστήσει ανταγωνιστικά τα προϊόντα που ήδη παράγει και να προγραμματίσει το νέο τεχνολογικό άλμα που έχει ανάγκη για την ανάπτυξη και τη βιωσιμότητά της. 

Η μεταφορά, καταρχήν, του εργοστασίου του Υμηττού στο Λαύριο δεν είναι κακή ιδέα, υπό την προϋπόθεση ότι η αξία των οικοπέδων της εταιρείας θα χρησιμεύσει και στην ίδια, για τον δικό της εκσυγχρονισμό. Σε διαφορετική περίπτωση, οι πανηγυρισμοί για το κλείσιμο της αρχαιότερης Ελληνικής βιομηχανίας, που καταμετρά 147 χρόνια ζωής και η μεταφορά εκεί 9 Υπουργείων και άλλων δημοσίων υπηρεσιών συγκαλύπτουν ένα ακόμη πλήγμα κατά της δημόσιας αμυντικής βιομηχανίας, μετά από εκείνο της ΕΛΒΟ, που ξεπουλήθηκε κυριολεκτικά σε ξένους, αντί πινακίου φακής και παρουσιάζεται μάλιστα αυτό ως μεγάλη επιτυχία. 

Οι προβληματισμοί αυτοί είναι πολύ βάσιμοι, αν λάβει κανείς υπόψη την ανησυχητική μέχρι τώρα κυβερνητική αδράνεια στον τομέα ειδικά της αμυντικής βιομηχανίας, σε μια στιγμή που η χώρα αντιμετωπίζει άμεση απειλή από τον αυθάδη και άρπαγα γείτονά της, που επιδίδεται σε μεγάλους εξοπλισμούς και σε συστηματική ανάπτυξη της δικής του αμυντικής βιομηχανίας σε όλους τους τομείς. 

Ποιο είναι το κυβερνητικό σχέδιο για το μέλλον της ΠΥΡΚΑΛ, των σημερινών ΕΑΣ, αλλά και της άλλης αμυντικής βιομηχανίας; Δεν αρκεί η αγορά έτοιμων οπλικών συστημάτων και πυρομαχικών  από το εξωτερικό. Η ΠΥΡΚΑΛ, το 1940, στήριξε την Ελλάδα στην Πίνδο και συνέβαλε με τα πυρομαχικά της στη νίκη. Θα έχει μέλλον σήμερα ή, με το πρόσχημα της μεταφοράς, θα συγκαλυφθεί το ουσιαστικό κλείσιμό της, ή η περαιτέρω συρρίκνωση και απαξίωσή της; 

Με την ίδια ευκαιρία, αναρωτιέται κανείς ειδικότερα, τι θα γίνει το εργοστάσιό της στην Μάνδρα. Η ΤΡΟΙΚΑ, κατά την εποχή των μνημονίων, είχε ζητήσει επιτακτικά το κλείσιμο δύο ή τριών ακόμη εργοστασίων από τα πέντε που διαθέτουν τα ΕΑΣ. Εκτός από το εργοστάσιο της Ελευσίνας, είχε ζητήσει να κλείσει άμεσα και εκείνο της Μάνδρας. Το εργοστάσιο κρατήθηκε με πολύ μεγάλες δυσκολίες, με την εξασφάλιση σ’ αυτό έργου. Τι γίνεται σήμερα; Εφαρμόζεται τελικά το σχέδιο της ΤΡΟΙΚΑ για τα ΕΑΣ; 

Ως παλιά εργαζόμενη στα ΕΑΣ, είμαι συνδεδεμένη με τους ανθρώπους των ΕΑΣ στον Υμηττό και με τη δημόσια αυτή εταιρεία, με τις τεράστιες δυνατότητες , που δεινοπάθησε όμως, επί σειρά κυβερνήσεων, από την έλλειψη στρατηγικής στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας και την αναποτελεσματική διαχείριση. 

Με την πείρα των όσων έζησα και είδα, αντιμετωπίζω γι’ αυτό, με μεγάλο σκεπτικισμό και προβληματισμό, τις νέες εξαγγελίες, γιατί, στην πραγματικότητα, δεν αφορούν το μέλλον των ΕΑΣ και της αμυντικής βιομηχανίας. Αφορούν τη στέγαση κυβερνητικών υπηρεσιών. Πόσο θα μοιάζει το έργο αυτό με ΠΑΡΚΟ, με το συνωστισμό εννέα (9) Υπουργείων και άλλων δημοσίων υπηρεσιών και πόσο θα βοηθήσει στην αναβάθμιση της περιοχής του Υμηττού είναι άλλο θέμα και απομένει ν’ αποδειχθεί.   Αυτό όμως που για μένα είναι το πιο σημαντικό είναι να μην τελειώσει άδοξα μια ιστορική αμυντική βιομηχανία, πίσω από τον άσπρο ελέφαντα σχεδίων χωροταξίας και αστικών αναπλάσεων.

Πηγή: militaire.gr